Προστασία (;) Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα

Ψάχνοντας για ένα κομμάτι της διατριβής μου, σε συνδυασμό με ένα ανώνυμο σχόλιο που μόλις διάβασα έπεσα στην ετήσια έκθεση του 2009 της Αρχης Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα η οποία λέει τα εξής:

"Η Αρχή δέχεται μεγάλο αριθμό ερωτημάτων από δήμους σχετικά με τη δυνατότητα χορήγησης στοιχείων από αρχεία που αυτοί τηρούν σε δημοτικούς συμβούλους. Προκειμένου να αντιμετωπιστεί το θέμα αυτό συνολικά και να επιλυθεί, η Αρχή με αφορμή ερώτημα ... έκρινε ότι οι δημοτικοί σύμβουλοι, ως μέλη της διοίκησης και εκφραστές της βούλησης του νομικού προσώπου της τοπικής αυτοδιοίκησης επέχουν θέση υπεύθυνου επεξεργασίας και δεν είναι τρίτοι κατά την έννοια του νόμου, υπό την απαραίτητη προϋπόθεση ότι ενεργούν στο πλαίσιο των καθηκόντων τους και όχι για ιδιωτικό σκοπό. Υπό αυτό το πρίσμα, η χορήγηση στοιχείων σε δημοτικούς συμβούλους δεν αποτελεί διαβίβαση σε τρίτους, αλλά χρήση των προσωπικών δεδομένων από τον ίδιο υπεύθυνο επεξεργασίας, ο οποίος βέβαια οφείλει πάντα να τηρεί τη γενική αρχή του σκοπού καθώς και να μεριμνά και να εξασφαλίζει το απόρρητο και την ασφάλεια της επεξεργασίας που εκτελεί (Απόφαση 90/2009).

Επίσης, η Αρχή με μια σειρά γνωμοδοτικών εγγράφων της αντιμετώπισε και το ζήτημα της πρόσβασης του καταγγέλλοντος (φανταστείτε να μιλάμε όχι για τον ίδιο τον κταγγέλοντα, αλλά για ανέλεγκτη πρόσβαση) πειθαρχικό παράπτωμα δημοσίου υπαλλήλου στο πόρισμα της διενεργηθείσας σε βάρος του υπαλλήλου ΕΔΕ. Ειδικότερα, η Αρχή έκρινε ότι στην περίπτωση που ο φάκελος μιας ΕΔΕ περιέχει και προσωπικά δεδομένα του καταγγέλλοντος, ο τελευταίος είναι υποκείμενο των δεδομένων και, ως εκ τούτου, έχει δικαίωμα πρόσβασης σε αυτά δυνάμει του άρθρου 12 του Ν. 2472/1997. Σε δεδομένα που τυχόν αναφέρονται σε άλλα πρόσωπα, θεωρείται ως προς αυτά τρίτος (άρθρο 2 περ. θ’ του Ν. 2472/1997) και κατ’ εξαίρεση επιτρέπεται η χορήγησή τους σε αυτόν χωρίς τη συγκατάθεση του υποκειμένου των δεδομένων, όταν σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 5 παρ. 2 στοιχ. ε ́ του Ν. 2472/1997, το έννομο συμφέρον του τρίτου υπερέχει προφανώς των δικαιωμάτων και συμφερόντων του προσώπου στο οποίο αναφέρονται τα δεδομένα, και ταυτόχρονα δεν θίγονται οι θεμελιώδεις ελευθερίες του. Η Αρχή στα έγγραφά της παγίως επισημαίνει ότι στην περίπτωση που η δικογραφία της ΕΔΕ περιέχει και ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα (όπως για παράδειγμα, δεδομένα υγείας ή δεδομένα σχετικά με ποινικές διώξεις ή καταδίκες), η χορήγηση των περιεχομένων σε αυτή εγγράφων επιτρέπεται υπό τις αυστηρότερες προϋποθέσεις του άρθρου 7 παρ. 2 στοιχ. γ ́ του Ν. 2472/1997 και μόνο ύστερα από άδεια της Αρχής."

Φυσικά, δε θα πρέπει να παραγνωρίσουμε και την ελευθερία της έκφρασης, ειδικά όταν αυτή αφορά σε δημόσια πρόσωπα. Άλλωστε, και το ΕυρΔΔΑ διατύπωσε την άποψη ότι ένα δημόσιο πρόσωπο είναι "υποχρεωμένο να ανέχεται σε μεγαλύτερο βαθμό από έναν απλό πολίτη τον έλεγχο και τη κριτική". Όμως είναι πολύ διαφορετική η έκφραση αξιολογικής κρίσης από την αναπαραγωγή ενός δημοσίου εγγράφου.