Ο ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΤΗΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΗ

Κι άλλος νέος θεσμός, που διαφυλάσσει τους δημότες από τυχόν κακοδιοίκηση:

“Στους δήμους άνω των είκοσι χιλιάδων (20.000) κατοίκων, με απόφαση του δημοτικού συμβουλίου, επιλέγεται, κατόπιν προκηρύξεως που δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα του δήμου, πρόσωπο εγνωσμένου κύρους και εμπειρίας, ως συμπαραστάτης του δημότη και της επιχείρησης.

Ο συμπαραστάτης υποστηρίζεται διοικητικά από τις υπηρεσίες του δήμου, δέχεται καταγγελίες άμεσα θιγόμενων πολιτών και επιχειρήσεων για κακοδιοίκηση των υπηρεσιών του δήμου, των νομικών του προσώπων και των επιχειρήσεών του και διαμεσολαβεί προκειμένου να επιλυθούν τα σχετικά προβλήματα, ενώ είναι υποχρεωμένος να απαντά εγγράφως ή ηλεκτρονικά στους ενδιαφερόμενους.

Ο συμπαραστάτης του δημότη και της επιχείρησης συντάσσει ετήσια έκθεση. Η ετήσια έκθεση παρουσιάζεται από τον ίδιο και συζητείται στην ειδική δημόσια συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου για τον απολογισμό της δημοτικής αρχής κατά τις διατάξεις του άρθρου 217 του Κ.Δ.Κ., εντός τριάντα (30) ημερών από την υποβολή της. Ο συμπαραστάτης μπορεί επίσης να προβαίνει στη διατύπωση προτάσεων βελτίωσης της δημοτικής διοίκησης και των σχέσεών της με το κοινό, τόσο στο πλαίσιο της ετήσιας έκθεσής του, όσο και επ’ ευκαιρία σημαντικών προβλημάτων κακοδιοίκησης που ο ίδιος εντοπίζει.”

Το συμβούλιο ένταξης Μεταναστών στον Καλλικράτη

Δεν ξέρω για εσάς, εμένα πάντως μου αρέσει πολύ η διάταξη του Καλλικράτη, που αφορά στο Συμβούλιο ένταξης Μεταναστών, την οποία και παραθέτω:

“Σε κάθε δήμο συγκροτείται και λειτουργεί με απόφαση του δημοτικού συμβουλίου, συμβούλιο ένταξης μεταναστών ως συμβουλευτικό όργανο του δήμου για την ενίσχυση της ένταξης των μεταναστών στην τοπική κοινωνία. Τα συμβούλια ένταξης μεταναστών αποτελούνται από πέντε (5) έως έντεκα (11) μέλη, τα οποία ορίζονται από το οικείο δημοτικό συμβούλιο. Ως μέλη ορίζονται δημοτικοί σύμβουλοι, εκπρόσωποι φορέων μεταναστών, εφόσον η έδρα αυτών ή παραρτήματος βρίσκεται εντός των διοικητικών ορίων του οικείου δήμου, ή εκπρόσωποι που επιλέγονται από την κοινότητα των μεταναστών που κατοικούν μόνιμα στον οικείο δήμο, σύμφωνα με τους όρους που προβλέπει σχετικός κανονισμός, που εκδίδει με απόφασή του το οικείο δημοτικό συμβούλιο, καθώς και εκπρόσωποι κοινωνικών φορέων οι οποίοι αναπτύσ- σουν εντός της διοικητικής περιφέρειας του οικείου δήμου δράση σχετική με τα προβλήματα των μεταναστών. Με την ίδια απόφαση ορίζεται πρόεδρος στο συμβούλιο ένταξης μεταναστών ένας εκ των δημοτικών συμβούλων μελών του. Στα παραπάνω συμβούλια ορίζονται υποχρεωτικά ως μέλη αλλοδαποί δημοτικοί σύμβουλοι που έχουν τυχόν εκλεγεί. Η συμμετοχή στα ανωτέρω συμβού- λια είναι τιμητική και άμισθη.

Έργο των συμβουλίων ένταξης μεταναστών είναι η καταγραφή και η διερεύνηση προβλημάτων που αντιμε- τωπίζουν οι μετανάστες, που κατοικούν μόνιμα στην πε- ριφέρεια του οικείου δήμου, ως προς την ένταξή τους στην τοπική κοινωνία, την επαφή τους με δημόσιες αρχές ή τη δημοτική αρχή, η υποβολή εισηγήσεων προς το δημοτικό συμβούλιο για την ανάπτυξη τοπικών δράσεων προώθησης της ομαλής κοινωνικής ένταξης των μεταναστών και, εν γένει, την επίλυση των προβλημάτων που αυτοί αντιμετωπίζουν, ιδίως μέσω της οργάνωσης συμβουλευτικών υπηρεσιών από τις δημοτικές υπηρεσίες, καθώς και τη διοργάνωση σε συνεργασία με τον οικείο δήμο εκδηλώσεων ευαισθητοποίησης και ενίσχυσης της κοινωνικής συνοχής του τοπικού πληθυσμού.”

Πιστεύω, ότι ένα τέτοιο συμβούλιο θα ήταν πολύ χρήσιμο στις μέρες μας, που φαινόμενα ξενοφοβίας και ρατσισμού βρίσκονται σε έξαρση.

Οι ευαίσθητες Κοινωνικές ομάδες και ο Καλλικράτης

 Ακούγοντας το debate των Υποψήφιων Δημάρχων, αναθάρεψα όταν άκουσα για προστασία ευπαθών ομάδων. Μετά βέβαια που κατάλαβα ότι απλά ακούστηκε για να ακουστεί χωρίς να υπάρχει τίποτα συγκεκριμένο ως πρόγραμμα, απογοητεύτηκα.

Ας δούμε τι λέει το α. 84 του Καλλικράτη στην τρίτη του παράγραφο, που αναφέρεται στις αρμοδιότητες του τοπικού συμβουλίου:

Με αιτιολογημένη απόφασή του, που λαμβάνεται με την απόλυτη πλειοψηφία των μελών του, εισηγείται στο δημοτικό συμβούλιο, όταν ληφθεί από αυτό σχετική απόφαση, για τη χορήγηση χρηματικών βοηθημάτων και ειδών διαβίωσης ή περίθαλψης σε οικονομικά αδύνατους κατοίκους και πολύτεκνους, καθώς και τη μείωση δημοτικών φόρων ή τελών ή απαλλαγή από αυτούς για τα προβλεπόμενα από τις ισχύουσες διατάξεις πρόσωπα, καθώς και τα πρόσωπα που χρήζουν «βοήθειας στο σπίτι» και «διοικητικής βοήθειας».

Με τη «διοικητική βοήθεια στο σπίτι» μπορούν να εξυπηρετούνται όσοι δημότες το έχουν ανάγκη στο σπίτι τους. Για το σκοπό αυτό εισάγεται ο θεσμός του δημοτικού ανταποκριτή, δηλ. υπαλλήλου για την εξυπηρέτηση των κατοίκων με αξιοποίηση και των νέων τεχνολογιών.

ΜΑΖΙΚΟΣ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ

Ο αθλητισμός είναι ο χώρος της ευγενούς άμιλλας στον οποίο ο αθλητής γυμνάζει το σώμα, το μυαλό και καλλιεργεί τις δεξιότητές του σε διάφορα αθλήματα. Δε έχει σχέση με την τυφλή βία, το έγκλημα, και την άνομη συμπεριφορά και είναι δραστηριότητα ή οποία προσδιορίζεται με τους κανόνες που θέτει το κοινωνικό σύνολο.

Τόσο ο οργανωμένος επαγγελματικός αθλητισμός όσο και ο μαζικός αθλητισμός προσφέρει στους θεατές και αθλητές ποικίλα συναισθήματα, όπως χαρά, αγωνία, ενθουσιασμό. Στην περιοχή μας θα πρέπει να αναπτύξουμε περισσότερο το μαζικό αθλητισμό. Με τη δημιουργία και άλλων χώρων αθλητισμού στη ευρύτερη περιοχή του Αγίου Νικολάου και σωστότερη διαχείριση των χώρων αυτών. Καλό θα ήταν ο ΟΝΑΔΑΝ να κατασκευάσει μία ιστοσελίδα όπου ο καθένας μας θα μπορούσε να κλείσει το συγκεκριμένο χώρο που επιθυμεί να αθληθεί είτε μόνος του είτε με την παρέα του. Αυτό βέβαια προϋποθέτει υπεύθυνους διαχείρισης- φύλαξης των χώρων. Στο πολεοδομικό ιστό του Αγίου Νικολάου δεν είναι δύσκολο να γίνει πραγματικότητα αφού οι άνθρωποι που χρειάζονται είναι ελάχιστοι αφού χώροι άθλησης είναι διασκορπισμένοι σε τρεις μόνο περιοχές ΕΟΤ, Αμμόυδα, Σχολικό συγκρότημα.

Παράλληλα να συνεχιστούν χειμώνα καλοκαίρι τα προγράμματα μαζικού αθλητισμού που είχαν πρωταρχίσει τα προηγούμενα χρόνια και έχουν σταματήσει το τελευταίο καιρό. Πάντα με τις οδηγίες κατάλληλων γυμναστών για μικρά -μεγάλα παιδιά .

ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΜΑΣ (;)...... ΤΑ ΖΩΑ

Το ότι έχουμε αδέσποτα ζώα το ξέρουμε. Αυτό που δεν ξέρουμε είναι πως να τα προστατέψουμε. Παράλληλα, έχουμε και μια φιλοζωική. Δεν πρέπει ο Δήμος να συνεργαστεί με τη φιλοζωική ώστε να βρεθούν κάποιες λύσεις για τα αδέσποτα αυτά; Το λέω με αφορμή την ιστοσελίδα του Δήμου Αθηναίων, όπου αναλύονται τα μέτρα που έχουν ληφθεί στην Αθήνα για αυτές τις ψυχούλες. Έτσι τα μέτρα που παίρνουν στην Αθήνα είναι: η καταγραφή και τη σήμανση, ο εμβολιασμός, η στείρωση, η αποπαρασίτωση και περίθαλψη, η υιοθεσία και πάνω από όλα η ευαισθητοποίηση. Δε θα έπρεπε να δημιουργηθεί ένας χώρος στο Δήμο μας για αυτά τα ζώα (καταφύγια αδέσποτων ζώων); Άλλωστε ακόμα κι αν δε το δούμε με ευαισθησία το θέμα, νομικά είμαστε υποχρεωμένοι να το κάνουμε. (Ν.3170/2003, www.nagref.gr/profile/n3170_fek191_03.pdf).

ΠΕΡΙΟΧΗ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑΣ

Δεν πρόκειται για μια δικιά μου ιδέα. Ένας φίλος μου, ο Κωστής, μου την έδωσε και μου άρεσε πολύ, όταν το έψαξα. Πρόκειται για μία περιοχη, όπου εγκαθίστανται εταιρίες ή εργαστηρια (κυρίως νέων τεχνολογιών). Επιζητούν την ηρεμία και ταυτόχρονα τις εγκασταστάσεις για ερευνητικά τους προγράμματα. Ουσιαστικά είναι πόλος έλξης επιστημόνων και δημιουργούνται νέες θέσεις εργασίας. Τι χρειάζεται; Ένας μεγάλος χώρος, καποιες κεντρικές υπηρεσίες (π.χ. Λογιστήριο κοινό) και παροχή της περιοχής με νέες τεχνολογίες. Φυσικά, δεν πρόκειται για κάτι που μπορεί να γίνει άμεσα. Αλλά πρέπει να το βάλουμε στα πλάνα μας σιγά σιγά. Καλός ο τουρισμός, αλλά να έχουμε και τις εναλλακτικές μας.

Pay as you throw ή «πληρώνω όσο πετάω»

Το ευρωπαϊκό πρόγραμμα «Pay As You Throw - PAYT» βασίζεται στην αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει».Tο πρόγραμμα αυτό, όλοι οι κάδοι (απορριμμάτων και μπλε κάδοι) ανοίγουν με την τοποθέτηση μία κάρτας που έχει  κάθε δημότης και ο κάδος  ζυγίζει τα ανακυκλώσιμα και τα υπόλοιπα. Στο τέλος του έτους, τα νοικοκυριά που μειώνουν τα παραγόμενα απορρίμματα τους επιβραβεύονται με την επιστροφή ενός μέρους των δημοτικών τελών που έχουν πληρώσει μέσα από τους λογαριασμούς της ΔΕΗ. Στα χωριά μπορεί να λειτουργήσει με το εξής τρόπο ώστε οι ηλικιωμένοι να μην αντιμετωπίσουν πρόβλημα: όλοι οι κάδοι (απορριμμάτων και μπλε κάδοι) έχουν σημανθεί και συνδεθεί με τα νοικοκυριά που τους χρησιμοποιούν. Κάθε φορά που αδειάζουν ζυγίζονται με ειδικά τοποθετημένο σύστημα ζύγισης στο απορριμματοφόρο.
Μιλάμε για ένα δικαιότερο σύστημα ώστε τα τέλη που πληρώνει κάθε νοικοκυριό να συνδέονται με την ποσότητα των αποβλήτων που παράγει. Το πρόγραμμα εφαρμόζεται πλέον σε 1.500 νοικοκυριά της Ελευσίνας ή στο 10% του πληθυσμού της Εσθονίας.
Το μοντέλο δημιουργεί ένα επιπλέον οικονομικό κίνητρο για αποτελεσματικότερη συμμετοχή στην ανακύκλωση των νοικοκυριών που δεν συμμετέχουν σταθερά σε αυτήν.
Το όλο εγχείρημα επιτυγχάνεται με τη αγορά έξυπνων κάδων οι οποίοι ζυγίζουν τα ανακυκλώσιμα <<σκουπίδια>> και τα μη ανακυκλώσιμα και παράλληλα στέλνουν σήμα στη μάντρα του δήμου όταν οι κάδοι γεμίσουν. Με τους συγκεκριμένους κάδους δε θα έχουμε φαινόμενα κάδων που υπερχειλίζουν από σκουπίδια αφού μόλις γεμίσουν δε ανοίγουν για να δεχτούν αλλά απορρίμματα είτε ανακυκλώσιμα είτε μη.

Το όλο πρόγραμμα προαπαιτεί τη συνεργασία όλων των πολιτών.

Υ.Γ. Οι έξυπνοι κάδοι είναι ελληνικής κατασκευής.

ΜΟΥΣΕΙΑ ΣΤΑ ΧΩΡΙΑ

Το προηγούμενο Σαββατοκύριακο, κατά τη διάρκεια της επίσκεψης μας στο Βραχάσι, επισκεφτήκαμε το Βραχασώτικο σπίτι. Πρόκειται για μία ιδιωτική πρωτοβουλία και ταυτόχρονα για ένα λαογραφικό Μουσείο. Εντυπωσιάστηκα, οφείλω να ομολογήσω. Πρέπει στα χωριά να υπάρχουν τέτοια “σπίτια”. Δε θα ήταν και τόσο πολυέξοδο για το Δήμο να στηρίξει μια τέτοια προσπάθεια. Είναι κι ένα κίνητρο για τον τουρίστα, να επισκεφτεί τα χωριά μας και να δει την ιστορία τους. Γιατί, η Κρήτη είναι εκεί. Δεν είναι βέβαια ανάγκη, να φτιάξουν όλα τα χωριά λαογραφικά μουσεία. Η Κριτσά, μπορεί να προχωρήσει το μουσείο ελιάς και το Καθαρό το μουσείο Φυσικής Ιστορίας. Ας μην ξεχνάμε τα χωριά. Ενα μεγάλο μέρος των επισκεπτών μας δεν έρχονται να δουν τα υπερπολυτελή ξενοδοχεία της περιοχής, αλλά ψάχνουν να βρουν την ουσία της Κρήτης. Ας τους τη δώσουμε.

ΦΩΤΟΒΟΛΤΑΪΚΑ ΦΩΤΙΣΤΙΚΑ

Ενναλακτική ενέργεια. Πράσινη ανάτυξη. Εξοικονόμηση πόρων. Τρεις λόγοι, οι οποίοι πρέπει να μας ωθουν στη χρήση φωτοβολταικών φωτιστικών. Γνωρίζετε ότι το Σίσι και το Βραχάσι χρησιμοποιούν ηλιακή ενέργεια για το φωτισμό τους; Κι όμως. Η σημερινή κατάσταση που παρουσιάζει ο δημοτικός φωτισμός, σε συνδυασμό με το υψηλό κόστος συντήρησης, αλλά και την κατανάλωση ρεύματος, πρέπει να μας οδηγήσει σε άμεσες ενέργειες. Δεν είναι ακριβό και τελικά κερδίζεις περισσότερα από ότι ξόδεψες.

ΕΛΑΙΩΝΑΣ

Διαβάζω πολλα τελευταία για τον Ελαιώνα και χαίρομαι πολύ που διακρίνω μια τέτοια κινητοποίηση. Ωραία και τα φεστιβάλ (η “Κοινωνία των πολιτων” είχε πολλά χρόνια να φανεί στο Δήμο μας), καλά και τα 4 εκ. Ευρώ που δώσαμε. Μου άρεσε πολύ η ιδέα να αγοραστεί αυτό το κομμάτι από το Δήμο. Μπορεί να αξιοποιηθεί ποικιλοτρόπως. Αλλά όχι να μείνει έτσι. Η ιδέα του ελεύθερου υπόγειου πάρκινγκ με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο. Άλλωστε, και με γυμνό μάτι, κι από εμένα τον άσχετο, φαίνεται το πόσο ιδανικό είναι το σημείο. Βρίσκεται σε κεντρικό σημείο, καλύπτει μεγάλη επιφάνεια και η στάθμη που βρίσκεται είναι χαμηλή. Όμως, το υπόγειο πάρκινγκ δεν αρκεί. Πρέπει από πάνω να διαμορφωθεί ένα πάρκο. Αλλά να διαμορφωθεί σωστά. Όχι να πετάξουμε πέντε δέντρα και να φύγουμε. Θα ξεριζωθούν τόσες ελιές και περιμένω τη θέση τους να πάρουν άλλα δέντρα. Και εμένα θα με πονέσει να δω να ξεριζώνονται τόσα δέντρα. Θα μετριαστεί όμως πολύ αυτό μου το συναίσθημα αν δω ότι φυτεύονται άλλα στη θέση τους και ο χώρος αναβαθμιστεί ουσιαστικά. Μια καλή ιδέα, είναι για τα δέντρα που θα ξεριζωθούν να οργανωθεί και μια εθελοντική δεντροφύτευση, όπου για κάθε δέτρο που ξεριζώνεται να φυτεύεται κι ένα καινούριο. Έτσι, και τα νέα δέντρα του πάρκου θα έχουμε και τα νέα δέντρα που φυτέψαμε αλλά και το πάρκινγκ που τόσο έχουμε αναγκη στο κέντρο.

ΕΘΕΛΟΝΤΙΣΜΟΣ

Τι λείπει έντονα από το Δήμο; Ο εθελοντισμός! Μόνο μέσα από τον εθελοντισμό θα πετύχουμε την κοινωνική ευαισθητοποίηση. Αφήστε που θα γίνουν και πιο γρήγορα κάποια πράγματα. Ο ενεργός πολίτης, είναι αυτός που δρα. Όχι αυτός που περιμένει και διαμαρτύρεται. Πως μπορούμε να καταλάβουμε, τι σημαίνει να είσαι υπάλληλος καθαριότητας στο Δήμο μας, όταν κανείς δεν έχει προσέξει τι περνάνε αυτοί οι άνθρωποι κάθε μέρα. Πως θα μάθουμε να μην πετάμε παντού τα σκουπίδια μας; Μα βλέποντας πως είναι να τα καθαρίζεις. Αν αναπτύξουμε το αίσθημα εθελοντισμού, όλα θα είναι καλύτερα. Και φυσικά, ο εθελοντισμός δε θα μείνει μόνο σε επίπεδο καθαριότητας.

ΤΡΑΠΕΖΑ ΧΡΟΝΟΥ

Τι ακούμε ποιο συχνά τελευταία; Μα φυσικά ότι δεν υπάρχουν μετρητά. Έτσι κάποιος που έρχεται σε μένα για νομικές συμβουλές, μπορεί να μην έχει να πληρώσει. Ταυτόχρονα, εγώ, μπορεί να θέλω να βάψω το γραφείο μου. Αφού όμως ο πελάτης μου δεν έχει να με πληρώσει, εγώ που θα βρώ να πληρώσω το βαφέα; Κι έτσι, πάμε σε ένα μεγάλο φαύλο κύκλο.

Φανταστείτε το τώρα διαφορετικά. Εγώ, παρέχω νομικές συμβουλές στον πελάτη μου για 2 ώρες. Ο πελάτης μου δεν έχει χρήματα. Αντί, λοιπόν, εγώ να πληρωθώ, τις 2 αυτές ώρες μου τις εξαργυρώνει ο βαφέας, που βάφει το γραφείο μου. Ο βαφέας με τη σειρά του, εξυπηρετείται από ένα γιατρό για δύο ώρες. Ο γιατρός με τη σειρά του... και πάει λέγοντας. Έτσι, έχουμε Δημότες που αλληλοεξυπηρετούνται, και υπερβαίνουμε και το σκόπελο της έλλειψης χρημάτων.

Ουτοπικό; Καλώς ήρθατε λοιπόν, στον κόσμο της τράπεζας χρόνου. Για πρώτη φορά λειτούργησε στο Ηνωμένο Βασίλειο. Είναι αρκετά απλή στο στήσιμο της (Ένα excel αρκει) και όποιος θέλει καταθέτει.

ΚΑΡΤΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΗ ΚΑΙ ΤΟΠΙΚΗ ΑΓΟΡΑ

Ένας πρωην συμφοιτητής μου κατεβαίνει υποψήφιος στο Δήμο Ωραιοκάστρου στη Θεσσαλονίκη. Με προσκάλεσαν λοιπόν στο facebook να του συμπαρασταθώ, τουλάχιστον ηλεκτρονικά. Ψάχνοντας, λοιπόν, λίγο περισσότερο ανακάλυψα κάτι πολύ ωραίο που κάνει ο Δήμος Ωραιοκάστρου. Έχει χορηγήσει στους Δημότες του μια “Καρτα Δημότη” και σε συνεργασία με τις τοπικές επιχειρήσεις οι Δημότες έχουν κάποιες εκπτώσεις στην τοπική αγορά. Κι επειδή καλό είναι να αντιγράφουμε καλές προσπάθειες, αυτό είναι κάτι που και ο Δήμος μας μπορεί να το κάνει. Με μηδέν κόστος, και με συνεργασία των τοπικών επιχειρήσεων, μπορούμε να κρατήσουμε το Δημότη στην αγορά του Δήμου. Δε θέλει κόπο, θέλει τρόπο.

ΛΑΪΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ

Στο Νόμο του Καλλικράτη περιλαβάνεται και η ρύθμιση για την οργάνωση των τοπικών συνελεύσεων, μια φορά το χρόνο. Είναι ένα βήμα, δε λέω αλλά θα μπορούσε να πάει και παρακάτω. Δηλαδή, αντί να οργανώνεται μια φορά το χρόνο μια τέτοια συνέλευση και σε τοπικό επίπεδο μόνο, γιατί να μην την κάνουμε και περισσότερες φορές σε Δημοτικό επίπεδο;

Πολλοί θα απαντήσουν, ότι θα γίνει μεγάλος χαμός και ο καθένας θα πηγαίνει να λέει τα δικά του, ενώ το θέμα θα είναι άσχετο. Αλλά κι έτσι να συμβεί, τα δικά τους δεν είναι και δικά μας; Γιατί, να πιστεύουμε ότι οι 27 Δημοτικοί Σϋμβουλοι είναι φωστήρες; Όσο υπάρχει τριβή με τον κόσμο, τόσο θα αναδεικνύονται τα πραγματικά και καθημερινά προβλήματα και τόσο θα πέφτουν στο τραπέζι νέες ιδέες. Η πολιτική είναι υπόθεση των πολλών άλλωστε και όχι των λίγων. Γιατί πρέπει ο Δημότης να ζει με την ανασφάλεια ότι θα γίνουν πράγματα γι'αυτόν χωρίς αυτόν; Από πότε οι Δημοτικοί σύμβουλοι είναι αντιπρόσωποι και όχι εκπρόσωποι; Θα εκτιμούσα πολύ αν ο επόμενος Αντιδήμαρχος για την καθαριότητα, το πρώτο πράγμα που θα έκανε, θα ήταν να καλέσει τον κόσμο και να μιλήσει μαζί του. Να του εξηγήσει την κατάσταση και να προταθούν λύσεις. Γιατί η αλήθεια είναι ότι από καθαριότητα υστερούμε. Έτσι, όταν ο Αντιδήμαρχος, θα κληθεί να πάρει τις αποφάσεις του, δε θα τις πάρει μέσα από το γραφείο του, αλλά κοντά στον κόσμο.

ΤΟ ΔΙΚΑΙΟΥΝΤΑΙ

Ωστόσο, η ζέστη καλά κρατεί και “τα μπάνια του λαού” συνεχίζουν. Λαός, μια περίεργη έννοια. Κάπου διάβασα ότι η διαφορά του λαού από το Έθνος, είναι ότι ο Λαός είναι μια φωτογραφία ενώ το Έθνος είναι μια μεγάλου μήκους ταινία <<Εξηγώντας τη Δημοκρατία στην Κόρη μου>>.

Ξέρετε όμως ότι  μόνο σε 2-3 μέρη στην Ελλάδα,  υπάρχει ειδική εγκατάσταση για τα ΑμΕΑ σε παραλία. Και να ήταν τόσο πολυδάπανο, θα το καταλάβαινα, αλλά δεν είναι. Μιλάμε για ένα ποσό 30.000-50.000, μηδαμινό για ένα δήμο μεγάλο, όπως ο δικός μας.

Τα ΑμΕΑ στην Ελλάδα με τις τόσες παραλίες δε μπορούν να απολαύσουν την θάλασσα χωρίς να χάσουν την αξιοπρέπεια τους και την περηφάνια τους. Στην Ελλάδα υπολογίζεται ότι το 10% του πληθυσμού είναι άτομα με κινητική αναπηρία. Τα ΑμΕΑ δεν χρειάζονται καμία βοήθεια μέσα στη θάλασσα αφού έχουν μία απίστευτη σχέση με το νερό. Στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες συναντάμε συχνά κατάλληλες διαμορφωμένες παραλίες.

Σε τι θα ωφελούσε ένα τέτοιο έργο; Εκτός της προφανέστατης ανθρωπιάς που θα δείχναμε ως Δήμος, θα ήταν και μια τεράστια διαφήμιση για τον τόπο μας. Άλλωστε, στη φωτογραφία του Λαού, κανείς δε μπορεί να πει ότι κάποιοι δε χώρεσαν.